Vanochtend eerst rondlopen door de wijk waar het hotel staat. Erg indrukwekkend voor de kinderen. Het oversteken van een drukke weg vinden ze niet leuk ik moet zeggen dat dat ook niet gemakkelijk is, want stoppen doen ze niet voor je. Je voelt je zo wie zo wel een beetje ongemakkelijk op straat. Je wordt door iedereen nagekeken of aangestaard. vaak snappen ze er niets van, 2 blanke mensen met 3 Indiase kinderen die er dan ook nog eens westers bijlopen. Het woord adoptie komt totaal niet in ze op. Tara en Amrutha hebben vandaag allebei een Salwar kameez gekocht, Een lang mooi bewerkt shirt met daar onder een wijde broek tot op de enkels. Daarbij zit dan ook nog een mooie sjaal. Helaas kan ik nog geen foto's plaatsen maar zo gauw dat kan dan zal ik het doen.
Vanmiddag om 15.00 uur hadden we een afspraak in Bal Anand, 2 taxi,s geregeld via het hotel en toen op naar Bal Anand. Het zit redelijk dicht in de buurt van het kindertehuis, maar als je de verkeerde straat hebt dan is het toch heel erg moeilijk om het te vinden. De taxi chauffeur reed maar en reed maar. Op een gegeven moment waren we al bij de kust dus wij hadden al zoiets van dit is nooit goed!! Maar de chauffeurs die maar een paar woordjes engels spreken begrepen er ook niets van. Uiteindelijk gestopt en iemand met een internet verbinding gevonden. daar opnieuw gegoogled en het goede adres gevonden. Moesten dus wel weer ruim een uur terug rijden. Gelukkig was deze mevrouw zo aardig om het kindertehuis voor ons te bellen dat we later zouden komen. Ondertussen dus aardig wat gezien van Mumbai.
Om 16.15 kwamen we dan eindelijk aan bij Bal Anand. Toch wel enige herkenning voor Bablu. Er zitten nu ongeveer 70 kinderen in het tehuis waaronder veel gehandicapte kinderen. Veel verzorgers herkenden Bablu nog, dat was erg mooi om te zien. Vooral de lerares was erg enthousiast om hem te zien. Ook herkende Bablu haar. Verder hebben we alle verdiepingen even doorlopen. We mochten helaas geen foto's maken van de kinderen, er waren vooral veel baby's en jonge kinderen van ongeveer 2-3 jaar oud. Je zou er zo weer 1 meenemen. Wel erg mooi om alles weer gezien te hebben. Na het bezoek weer met de taxi naar het hotel gebracht waar we even konden bijkomen. Daarna heerlijk gegeten en voor Paul (Dik Weenink) hadden ze heerlijk Kingfisher bier.
Het weer is hier trouwens erg goed, een heerlijk temperatuurtje niet te heet maar gewoon lekker, graadje of 30.
Nu heerlijk naar bed en morgen gaan we op bezoek bij Umang. Voor diegene die niet weten wat Umang is; Op Umang wonen en werken mensen met een beperking die eerst in Bal Anand hebben gewoond, zij werden te oud voor Bal Anand en zo is Umang ontstaan. Ze voorzien in hun eigen levens behoeften, door allerlei gewassen te verbouwen, door dingen te maken en te verkopen Het is een geweldig project, je kunt het een beetje vergelijken met een zorg boerderij in Nederland alleen wonen de mensen hier permanent.